Święta Teresa z Kalkuty, znana na całym świecie jako ikona współczucia i poświęcenia, jest żywym świadectwem tego, jak wielką moc ma miłość, kiedy jest ona przełożona na konkretne działanie. Jej życie i praca wśród najuboższych w slumsach Kalkuty pokazują, że prawdziwa miłość nie zna barier i może przejawiać się nawet w najcięższych warunkach.
„Nie zawsze możemy zrobić wielkie rzeczy, ale możemy robić małe rzeczy z wielką miłością” – te słowa Świętej Teresy są przypomnieniem, że drobne gesty, wykonane z miłością, mogą mieć ogromny wpływ na życie innych osób.
Wczesne lata i powołanie
Anjezë Gonxhe Bojaxhiu, późniejsza Matka Teresa, urodziła się w 1910 roku w Skopje, w ówczesnym Imperium Osmańskim, dzisiejszej Macedonii. Już jako młoda dziewczyna czuła powołanie do życia konsekrowanego i służby Bogu. W wieku osiemnastu lat dołączyła do Zgromadzenia Sióstr Loretańskich i wyjechała do Indii, gdzie rozpoczęła swoją pracę jako nauczycielka.
Wezwanie w wezwaniu
Jednakże to, co ostatecznie zdefiniowało jej misję, to „wezwanie w wezwaniu”, które doświadczyła w 1946 roku. Święta Teresa poczuła, że Bóg wzywa ją do opuszczenia bezpiecznego otoczenia klasztoru i pracy wśród najbiedniejszych z biednych. To doświadczenie doprowadziło ją do założenia zgromadzenia Misjonarek Miłości, które poświęciło się służbie chorym, głodnym, sierotom i umierającym.
Miłość w działaniu
Święta Teresa nie tylko mówiła o miłości, ale żyła nią każdego dnia. Pracowała wśród ludzi dotkniętych trądem, HIV/AIDS i innymi chorobami, często dotykając tych, których inni uważali za „nietykalnych”. Jej podejście do każdej osoby, z którą się spotykała, było proste: widziała w niej Jezusa w „najbardziej niepozornym szacie”.
Dziedzictwo i inspiracja
Śmierć Świętej Teresy w 1997 roku nie zakończyła jej misji. Dziedzictwo miłości i służby, które pozostawiła, inspiruje miliony ludzi na całym świecie do tego dnia. Misjonarki Miłości kontynuują jej pracę, a jej duchowe dziecko – zgromadzenie – rozrosło się na cały świat.
Święta Teresa z Kalkuty jest przykładem na to, że świętość jest osiągalna nie przez ucieczkę od świata, ale przez głębokie zaangażowanie w jego realia, zwłaszcza te najtrudniejsze. Jej życie jest przypomnieniem, że każde z nas może być narzędziem Bożej miłości, jeśli tylko damy się poprowadzić Jego łasce i miłosierdziu.
Z modlitwą o to, abyśmy wszyscy odważyli się kochać jak Święta Teresa, Siostra Judyta Zielińska